Türkü-Mani

DELİ HASAN:
Kimse bilmez derdimi,
Benim dertlerim çoktur.
Bu zaman kızlarından,
Kimseye fayda yoktur.
TOPUZ ALİ:
Çok sevdalık edecek,
Bu uşaklar ilerde,
Kızların suçu yoktur,
Kabahat delilerde.
ZELKİF:
Gittim çeşme başına,
Su içtim kana kana.
Duriye aşık idi,
Mektup yazardı bana.
DURİYE :
Doğru demiş hergele,
Mektup yazardım O’na.
Ahırın gübresini,
Hep taşıtırdım O’na.

ŞİŞKO RECEP:
Biraz salaktı Hasan,
Kıza selam verirdi.
Güzel bacısı vardı,
Gezerken kıvırırdı.
NİYAZİ:
Muhtar yandan bakıyor
O niye oynamıyor.
Muhtarın kızı Zeynep,
Yüreğimi yakıyor.
Köşede sessizce oturup sigarasını tüttüren muhtar, aniden ayağa fırladı ve :”Terbiyesiz herif ! Sen kimsin ki benim kızıma burada türkü atarsın? Sana bunun hesabını sorarım….!
DELİ HASAN:
Anlıyorum muhtarı,
Onun gönlü yaradır.
O rüşvete bayılır,
İmami zamparadır.
İMAM: Allah belanı versin senin! Benden ne alıpta veremediğin var? Şairler yanında onlara türkü atsana…!
Bu düğünde bir şeylerin olacağı belli. Daha şimdiden, iki türkü yüzünden herkes ya hakaret yada beddua savurmaya başladı.
ŞİŞKO RECEP:
Eminem bir tanedir,
Onsuz bu dünya olmaz.
Nerdedir tabancalar,
Mermisiz düğün olmaz.
TOPUZ ALİ:
Çekerim silahımı,
Saçakları tararım.
Köydeki Zeliha’yı,
Baş üstüne koyarım.
ZELKİF:
Bir baktım sevdiğime,
Gözleri aşk yanıyor.
Benim sevdiğim beni,
Silahımdan tanıyor.
DURİYE:
Zelkif’e bak Zelkif’e
Gören adam sanıyor.
Belde toplu tabanca,
Karnı acdan yanıyor.
NİYAZI:
Bir ondörtlü belimde,
Kalaşnıkof evimde.
Sarıköy’ün kızları,
Horon etsin elimde.
DELİ HASAN:
Bilirim sevdiğimi,
Gözleri kara kara.
Çek silahı Niyazı,
Şu saçakları tara.
Tak tak tak etti silah,
Millet saydı mermiyi.
Niyazı gözden vurdu,
Sevdiği Emine’yi.
Kaynataya verdiler,
Gelenler hediyeyi.
Duvardan seken kurşun,
Kör etti Emine’yi.
İmam dedi millete:
“Dedim dedim yoruldum.”
Emine’nin son sesi:
“Yandım anam. Vuruldum !
Bir türküyle başladı,
Bu düğünde hüsümet.
Bin jandarma gönderdi,
Kazadaki hükümet.
Bakın Allah’ım bakın,
Böyle kara yazıya.
Elli kurşun attılar,
Ağlayan Niyazı’ya.
Ölenleri mezara,
Kalanda yürek yandı.
İki türkü yüzünden,
Düğün kana bulandı.
Komutan emir verdi,
Savcı ifade aldı.
Doktor otopsi yaptı,
Düğün yarıda kaldı.
Adamı olan kaldı,
Gariban böyle yandı.
Altı insan mezara,
Geride kini kaldı.
Düğüne kan bulaştı,
Cahillik budur işte.
Hüngür hüngür ağladı,
Gelin ile enişte.
Bütün millet toplandı,
Doldular kamyonlara.
Hangi yürek dayanır,
Bu derin acılara.
Koru Allah’ım koru,
Koru milleti kinden.
Muhtar kurnazlık etti,
Çıktı işin içinden.
Mahkemeler kuruldu,
Ağır ceza verildi.
Artık Kanlıköy oldu,
Sarıköy’de değildi.
Sonra evler yakıldı,
Kiminin bitti soyu.
Kimine elli sene,
Kimine ömür boyu.
Türkü dedik, silah attık,
Bundan sonra son olsun.
Vurgun oldu, ocak söndü, kin oldu,
Bizden sonra gelenlere ders olsun.