Çiçekler

Yargıç, karşısındaki kadına baktı önce… 80 yaşlarında bir nine…
sonra biraz geride, ellerini bağlamış adama… aynı yaşlarda bir dede…
Kadına döndü yargıç :

”Anlat teyze, neden boşanmak istiyorsun?”
Yaşlıkadın beyaz başörtüsünü sıvazlayıp konuşmaya başladı kısık sesiyle:

“–Bu herif yetti gayrı, elli yıldır bezdirdi hayattan. Bizim bir sedefçiçeğimiz vardı, çok sevdiğim. O, bilmez. 50 yıl önce, onun banaverdiği çiçeklerin arasından bir daldan kök almış tohumlamıştım…
”Sustu yaşlı kadın. Sesine bir hüzün çöktü, maziyi hatırlamaya başladı:

“Yavrumuz olmadı, sedefimi çocuk bildim, öyle büyüttüm. Sonra birgün..kurumaya başladı sedef. O zaman adak adadım. Her gün sabaha karşı,güneş doğmadan bir tas suyla sulayacağım diye.
“İyi gelir !” dediler, sedefçiçeğine. 50 yıl oldu, bu herif bir gece kalkıp da ” Sulayayım !”demedi. Ta o geceye kadar. O gece takatim kesilmiş, uyuyakalmışım. Suveremedim çiçeğime.

Böyle bir adamla 50 yıl geçirdim işte. Hayatımı, umudumu,her şeyimi verdim… Ondan hiçbir şey göremedim. Bir kerecik olsunbenim bildiğim görevlerden birisini yapmasını bekledim.”Yaşlı kadın yutkundu. Kararını çoktan vermiş gibiydi:” Onsuz daha iyiyim

Hakim Bey !
Yemin ederim…
”Yaşlı adama döndü yargıç, soran gözlerle:
“Bir diyeceğin var mı baba?”Derin bir iç çekişiyle söze başladı ihtiyar adam:
“Askerliğimi Reisicumhur köşkünde, bahçıvan olarak yaptım. O kocabahçeyi lâyıkıyla büyütmek için emek verdim. Fadimem”i de orada tanıdım,sedef çiçeklerini de.O bahçe sedef çiçekleriyle doludur. Kokusu yürekyakar. Zaman zaman Fadime için topladım sedefleri.
Evlendik, çok olmadıboynu ağrıdı. Hekime götürdüm Fadimem”i. Hekim:

” Kireçlenme var boynunda, çok uzun süre uyanmadan yatarsa sertleşir,kötüleşir. Her gece uykusunu bölüp kalksın, gezinsin.”Yaşlı adam sözlerine devam etti:
“Pek dinlemedi bizim hatun, lafım geçmedi. O günlerde tesadüf sedefçiçekleri kurudu. Ben de ona, ”Sularsan geçer ! ” dedim.
Adak dilettim,her gece onu uyandırdım ve seyrettim Fadimem”i O sevdiğim kadını,yavrusu bildiği çiçekleri sularken seyrettim, o görmeden. Her gece o çiçekben oldum sanki. Ona sırf bu çiçekler yüzünden tapabilirim.
”Durdu yaşlı adam, soluklandı biraz. Mahkeme salonu da susmuştu. Biryaşlı gönülden, bir bahçıvandan duyulması beklenmedik aşk sözlerine kulakkesilmişti yargı, savcı , mübaşir…

Yaşlı adam soluklanıp devam etti:“Her gece çiçekleri sulayıp yattıktan sonra, kalktı. Sedef çiçeğininsaksındaki suyu boşalttım. Sedef çiçeği, gece sulanmayı sevmez
Hakim Bey.O gece; eh yaşlılık işte…
Ben de uyanamadım, uyandıramadım. Çiçek susuz dayanırdı da kadınımın ağrıları azardı. Kendimi suçladım. O suçlayınca da sesimi çıkartamadım…”