Tuğla

Genç ve başarılı bir yönetici, yeni Jaguar’ıyla bir mahalledenhızlı bir şekilde geçiyordu. Parketmiş arabaların arasından yolaaniden çıkabilecek çocuklara dikkat ediyordu ve bir şey gördüğünü sanarak yavaşladı.
Arabayla caddeden yavasça geçerkenhiç bir çocuk göremedi fakat, arabasının kapısına bir tuğla atıldığınıfarketti. Aniden arabasını durdurarak tuğlanın fırlatıldığı yere geri döndü.
Arabadan indi, orada bulunan küçük bir çocuğu tuttu ve onu parketmişbir arabaya doğru iterek bağırmaya başladı;

“Bunu neden yaptın?Sen de kimsin, ne yaptığının farkında mısın?”
İyice sinirlenerek devametti:
“Bu yeni bir araba ve atmış olduğun bu tuğla bana çok pahalıyamalolacak. Bunu neden yaptın?” Çocuk yalvararak cevap verdi:
“Lütfen efendim. Çok üzgünüm ama başka ne yapabilirdim bilmiyordum.Eğer tuğlayı fırlatmasaydım kimse durmazdı”
Parketmiş bir arabanın arkasına işaret ederken çocuğun gözyaşları çenesine süzülüyordu.
“Kardeşim kaldırımın kenarından yuvarlandı ve tekerleklisandalyesinden düştü, ben onu kaldıramıyorum.
Lütfen onu tekerleklisandalyesine oturtmam için bana yardım eder misiniz? Benim içinçok ağır.”
Bu durumdan son derece duygulanan genç yönetici,bogazında büyüyen yumruyu zar zor da olsa yutkundu. Yerdekigenci kaldırarak, tekerlekli sandalyeye geri oturttu. Mendiliyle, çizikve yaraları sildi ve adamın ciddi bir yarası olup olmadığını kontrol etti.
Küçük çocuk genç yöneticiye dönerek
“teşekkür ederim efendim, Tanrısizden razı olsun” dedi.
Genç yönetici, küçük çocuğun, ağabeyinikaldırımdan evine doğru götürmesini izledi. Bulunduğu yerden arabasınageri dönmesi oldukça uzun sürmüştü. Uzun ve yavaş bir yürüyüştü.
Genç yönetici, kapıyı hiç tamir ettirmedi. Kapıda oluşan çöküğü,hayatını birisinin kendisine tuğla atmasını gerektirecek kadar hızlıyaşamaması gerektiğini hatırlatması için öylece bıraktı.

Allah, ruhunuza fısıldar ve kalbinize konuşur. Bazan,dinleyecek kadar zamanınız olmadığında ise, sizebir tuğla fırlatır. İster fısıltıyı, ister tuğlayı dinleyin.Tercihi siz yapın…